علی‌اصغر امیری

تست شخصیت MBTI یا آزمون شخصیت مایرز و بریگز، یکی از معروف‌ترین آزمون‌های شخصیتی در آمریکا می‌باشد که اخیراً به دلیل رسانه‌ای شدن برخی ایرادات در معرض انتقادات شدیدی قرار گرفته است، زیرا شواهد قابل توجهی نشان می‌دهد که نتایج آزمون عمدتاً بی معنی است. ولی با این وجود MBTI همچنان به طور گسترده توسط شرکت‌ها و مراکز حرفه‌ای در سراسر جهان استفاده می‌شود.

حدود پنج سال پیش بود که با کوچینگ آشنا و بهش علاقمند شدم. به نظرم نگاهی انسانی‌تر به افراد داره، پیش فرض و فلسفه کوچینگ اینه که افراد، کاردان، خلاق و با حکمت هستند و راه حل مسائل و مشکلات‌شون، دست خودشونه، فقط باید یکی کمک‌شون کنه که بتونن کشفش کنن. همچنین افراد با انرژی و توانا هستن و می‌تونن کارهایی فراتر از تصورشون انجام بدن، فقط باید یکی همراه‌شون باشه که بتونن فراتر از باورهای محدود کننده‌شون، پیش رَوی کنن.

وقتی چند روز بعد از حادثه‌ی متروپل، از این حادثه‌ی ناگوار مطلع شدم (چون متاسفانه زیاد اخبار روز رو دنبال نمی‌کنم)، نمی‌دونم چرا ناخودآگاه یاد کتاب بازیکن تیمی ایدئال نوشته پاتریک لنچیونی افتادم! شاید به خاطر اینِ که قسمت اول اون کتاب هم که در قالب یه داستانه، توی یه شرکت ابنیه سازی اتفاق میوفته.

توی چنین حوادثی، اولین موضوعی که بهش توجه میشه، مباحث مربوط به سازه و استحکام سازه و کلاً فنی و مهندسی عمران و غیره است. شاید توی این مواقع، ابداً موضوعات رفتار سازمانی به ذهن کسی خطور نکنه!

به نظر من دشمن دانایی، نادانی نیست. چه بسا نادانی سرآغاز دانایی است، و چه پُرمعناست واژه‌ی "نمی‌دانم" و چه خردمند است کسی که بیشتر و بیشتر از این واژه در مکالمات خودش استفاده میکند.

به نظرم، دشمن دانایی، توهم داناییه!

خیلی وقت پیش (اسفند 1398) دقیقاً یک هفته قبل از کنکور دکتری سال 99 (که البته هفته ی بعدش به دلیل کرونا کنسل شد و 5 ماه بعدش، یعنی 9 مرداد 99 برگزار شد و خداروشکر رتبه ام 5 شد 😊)، برای مصاحبه‌ی استخدامی به یکی از شرکت‌های معظم رفته بودم.

برای فرد یادگیرنده، همه جا کلاس درس است و همه معلم. به قول معروف سعی کن عظمت در نگاه تو باشد، نه در آنچه به آن می نگری.

واقعاً این جمله بسیار عمیقه و طرز نگاه، عظمت انسان ها رو نشون میده. نگاه نیوتن به جهان هستی، متفاوت بود از افراد معمولی. نگاه انیشتین همینطور. نگاه پروفسور حسابی هم همینطور. وگرنه جهان پیرامون این بزرگان همان بود که بقیه هم هر روز می دیدند.

بهبود مدیریت و ارتباطات در سازمان

در روزهای ۱۷ تا 19 خرداد ماه سال ۱۳۷۲ هتل بزرگ آزادی شاهد برگزاری یک سمینار کاربردی مدیریت در زمینه بهبود رهبری و روابط انسانی در سازمانها بود. این سمینار از سلسله سمینارهایی است که موسسه AOTS ژاپن در جهت همکاری با انجمن ایرانی فارغ التحصیلان ژاپن با اعزام سخنران از ژاپن برگزار می کند. گفتنی است که اولین آن، سمیناری در زمینه کنترل کیفیت فراگیر (TQC) بود و توسط آقای پرفسور ساساکی حدود ۲ سال پیش با مساعدت وزارت صنایع سنگین برگزار شد. در سمینار اخیر، آقای نوری یوکی موراتا، یکی از نخبگان علم مدیریت نوین ژاپن به بررسی بهبود مدیریت و ارتباطات در سازمان پرداخت.

وقتی در مورد روش تحقیق صحبت می‌شه، اغلب ذهن همه میره به این سمت که ای بابا، من که پژوهشگر نیستم، روش تحقیق به درد من نمی خوره! یا میگن، من که نمی خوام پژوهشی انجام بدم، یا مقاله ای بنویسم، یا ممکنه بگن خداروشکر که توی مقطع کارشناسی پایان نامه نداریم 😊

اگر کسی از من می‌خواست فهرستی از ارزشمندترین خصوصیاتی را تهیه کنم که یک نفر باید در خود بپرورد تا در جهان کار و همچنین در زندگی به شکوفایی دست یابد، من خصوصیت بازیکن تیمی بودن را در صدر این فهرست قرار میدادم. توانایی کار کردن مؤثر با دیگران، ارزش افزایی در سازوکارهای تلاشی گروهی، در جهان سیال امروز حیاتی‌تر از همیشه است. معدود افرادی می‌توانند بدون این خصوصیت در کار، خانواده یا هر زمینه اجتماعی دیگری به موفقیت برسند.

خیلی وقت پیش توی یه دوره‌ی آموزشی در رابطه با استراتژی بودم. اواسط دوره وقتی مباحث اوج می‌گرفت، یکی از شرکت‌کننده‌ها دیگه کاسه‌ی صبرش لبریز شد و به مدرس گفت: می دونی چیه، من وقتی کلمه‌ی استراتژی رو می‌شنوم کهیر می‌زنم! ☹

البته بنده خدا مدرس خیلی شیک و مجلسی قضیه رو پیچوند تا اون مباحثه تبدیل به مجادله نشه 😊

ولی واقعاً چی میشه که اینطوری میشه؟! دیگه افراد به واژه-مفاهیم بی‌توجه می‌شن و حتی در برابرش گارد می‌گیرن، و در مواقع نادری مثل اون بنده‌ی خدا، ذهن‌شون واکنش خودتخریب‌گر نشون می‌ده؟!